بی تو د آسمون مه پرنده پر نمی زنه 

هیچکه د ای شو دراز بونگ سحر نمی زنه

دشت غریو بی سوار سینه ی پر درد منه

د دشت حشک و بی گیاه ریشه چگر نمی زنه

سرمه نکش د چشیات پر د گریوه سی منه

هیچ کسی سرمه ی سیاه د چش تر نمی زنه

عزیز دلمرده منم پرس دلم ها د دلم

هرکه عزیزش بمیره شونه و سر نمی زنه

عشق تو چی درخت پیر ریشه زیه د جون مه

ریشه ی عشق کهننه تیغ تبر نمی زنه