بی تو د آسمون مه پرنده پر نمی زنه
هیچکه د ای شو دراز بونگ سحر نمی زنه
دشت غریو بی سوار سینه ی پر درد منه
د دشت حشک و بی گیاه ریشه چگر نمی زنه
سرمه نکش د چشیات پر د گریوه سی منه
هیچ کسی سرمه ی سیاه د چش تر نمی زنه
عزیز دلمرده منم پرس دلم ها د دلم
هرکه عزیزش بمیره شونه و سر نمی زنه
عشق تو چی درخت پیر ریشه زیه د جون مه
ریشه ی عشق کهننه تیغ تبر نمی زنه